Ülkemizde son aylarda yaşanan çatışma ortamlarında çatışmanın doğrudan tarafı olmayan çoğu çocuk, kadın ve yaşlı yüzlerce sivil yurttaşımız yaşamını yitirmiş, yaralanmış, sakat kalmıştır. İki yüz binden fazla yurttaşımız yıkılan, yakılan, kuşatılan evlerini şehirlerini terk ederek göç yollarına düşürülmüştür. Çatışma ortamlarında insanlarımızın yaşamlarının, temel haklarının ve insani değerlerinin hiçe sayıldığı, ayaklar altına alındığı uygulamalara tanık oluyoruz. Şiddet sarmalının tüm toplumu etkilediğini, barışı ve birlikte yaşamı tahrip ettiğini görüyoruz.

Çatışmaların, ardı arkası kesilmeyen sokağa çıkma yasaklarının yaşandığı kentlerde, sağlık emekçileri günlerce hastanelerden çıkamadan ateş altında çalışmak zorunda kalıyorlar. Son derece zor koşullarda mesleklerini en iyi şekilde yapmaya, can kurtarmaya çalışırlarken, bir yandan da hedef haline getiriliyor, sayısız saldırılara maruz kalıyorlar. Dr. Abdullah Biroğul, Hemşire Eyüp Ergen, Ambulans Şoförü Şeyhmus Dursun ve son olarak hemşire Abdulaziz Yural böyle bir ortamda katledildiler.

Son günlerde, bölgede tehlikeli ve zor şartlar altında sağlık hizmeti vermeye çalışan sağlık emekçilerine karşı linç ve karalama kampanyaları başlatılmıştır. Belli merkezlerden yönetildiği anlaşılan medya saldırılarında, Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi çalışanları başta olmak üzere bölgedeki sağlık emekçileri terörist ilan edilmekte, yaralı güvenlik güçlerini bile bile kötü tedavi etmekle suçlanmaktadırlar. Bölgeye geçici görevle giden hekimlere ve sağlıkçılara da sivil halka sağlık hizmeti vermedikleri gibi ithamlar yapılıyor.

Sağlık Bakanlığı, çatışma olan bölgelere zorla görevlendirmeler yapıyor, sokağa çıkma yasağı ilan edilen  kentlerde sağlık çalışanlarının görev yerlerini 10 gün terk etmeme uygulamasına geçiyor. Yine Bakanlık tarafından, can güvenlikleri tehlikede olan sağlık çalışanları için, daha fazla ücret verileceği, zırhlı ambulans temin edileceği açıklamaları yapılıyor.  

Öte yandan, sağlık çalışanlarına ve sağlık kuruluşlarına yönelik ulusal ve uluslararası hukuk ve etik değerleri hiçe sayılarak gerçekleştirilen saldırılar sonucunda, çatışmaların ve sokağa çıkma yasağının yaşandığı bölgelerde, yaralıların ve hastaların tıbbi hizmetlere ulaşması olanaksız hale gelmektedir. Hastaneler birer çatışma mekanı haline dönüşmüştür. Hastanelerin kapısında ambulans yerine TOMA’lar, akrepler beklemekte, hastanelere, ambulanslara kurşun sıkılmaktadır. Yurttaşlar sağlık hizmetine erişememekte, bebeklerin aşıları yapılamamakta, kadınlar evlerde doğum yapmaktadır. Eczaneler açılamamaktadır. Sokağa çıkma yasaklarıyla insanlar elektrik, su, gıda, sağlık hizmeti gibi en temel insani ihtiyaçlardan yoksun bırakılmışlardır. Barınma ve beslenme sorunları en üst düzeye çıkmış, sağlık kuruluşlarından hizmet alamayan halkın sağlık hakkı ortadan kalkmıştır. Yine çocuklar başta olmak üzere, tüm bölge halkında yaratılan şiddetli psikolojik travma, tedavisi güç, etkisi uzun yıllar sürecek  sonuçlar doğurabilecektir.

Yaşanan tüm bu sorunları defalarca yaptığımız açıklamalarla, inceleme heyetlerimizin hazırladığı raporlarla dile getirdik.

Çatışan tarafları, altında ülkemizin imzasının da olduğu, hekimlerin ve diğer sağlık çalışanlarının silahlı çatışma ve şiddet durumlarında ihtiyacı olan herkese bakım verebilmesini, sağlık çalışanları ve sağlık kurumlarının korunmasını sağlamak üzere “Cenevre Sözleşmesi’ne uymaya davet ediyoruz.

Biz, insanlık adına her türlü değere saygı göstereceğimize ve sahip çıkacağımıza yemin etmiş sağlık emekçileri olarak, yaşanan her türlü insan hakkı ihlalinin karşısında olduğumuzu bir kez daha bildiriyoruz ve tüm kamuoyuna sesleniyoruz:

·         Sağlık kurumları askeri amaçlarla kullanılmasın, çatışma mekanı olmaktan çıkarılsın.

·         Sağlık kurumları ve sağlık çalışanlarına yönelik tüm saldırılar dursun.

·         Yurttaşların sağlık hizmeti almasına engel olan tüm uygulamalar kaldırılsın.

Şiddetin şiddeti, öfkenin düşmanlığı ve nefreti körüklediği bu günlerde, tüm toplumu ve tarafları acilen çatışmaların durdurulmasına, silahların susturulmasına ve yaraların sarılmasına davet ediyor, “silahlar değil insanlar konuşsun” diyoruz..